The Art of Control
Het EquiTrain motto is The Art of Control.
Er zit een schijnbare contradictie in die tot nadenken moet stemmen: controle als kunstvorm?
Volg even:
Het gaat in de eerste plaats over zelf-controle. Immers, je kan je paard niet controleren, als je jezelf niet onder controle hebt!
Met je paard controleren bedoelen we opnieuw in de eerste plaats het paard helpen zichzelf te controleren: in het wild is vluchtgedrag voor een paard van levensbelang maar voor een gedomesticeerd paard is dit juist heel problematisch. Angst bepaalt een zekere houding, maar die houding onderhoudt ook angst. We helpen het paard bewuster te worden, bijvoorbeeld van zijn houding en beweging, opdat hij leert onnodige spanning los te laten, meer balans te vinden en zodoende ook meer ontspanning en zelfzekerheid.
We moeten daarvoor de ideale mentor zijn. Dus eerder hulp en advies en zeker geen dominantie en intimidatie, maar evenmin bemoedering en micromanagement.
Maar zijn we daartoe in staat? Hebben we de nodige zelf-controle?
Om te beginnen is alsmaar meer bewustzijn nodig: meer bewust worden van jezelf, je omgeving, je paard. Dat impliceert de volgende 4 elementen: waarneming, beweging, gevoelens en gedachten. In een perfecte organisatie van die 4 ben je even bewust van elke zijde van je lichaam en van de vorm en verhouding tot elkaar, in tijd en ruimte, van elke lichaamsdeel, is wat je waarneemt accuraat in tijd en ruimte en de flow van waarnemingen ononderbroken, is je houding perfect uitgelijnd en ben je perfect in balans, is er nergens onnodige spierspanning en de uitvoering van elke beweging moeiteloos. Hierbij hoort natuurlijk een gezonde, diepe ademhaling. Mij doet dit denken aan bijvoorbeeld Shaolin Kung Fu, maar het komt ook goed van pas bij zogenaamde paardenfluisteraars. Paarden voelen ontzettend goed je zelf- en omgevingsbewustzijn.
Dat ideaal volledig bereiken is waarschijnlijk onmogelijk maar de vraag is: hoe ver ben je van dat ideaal verwijderd?
Stel jezelf volgende vraag: ben je steeds bewust of je actie werkelijk dat is wat je beoogde?
Op JOKER ‘the horse simulator’, met zijn wiebelige rug, kunnen we objectief vaststellen dat uitlijning en balansvermogen bij de overgrote meerderheid veel te wensen overlaat. Ik neem aan dat ruiters dat liever anders hebben want uitlijning en balans is gewoon allesbepalend voor de zelf-controle van een goede ruiter en bovendien leidt betere balans tot meer zelfzekerheid (en andersom!).
Als ik op JOKER vraag om beide voeten simpelweg parallel met de grond te brengen, dan lukt dat in het begin zo goed als niemand. Ook dat is een groot probleem want de voeten zijn ontzettend belangrijke voor een diepe zit en dus goede zelf-controle in het zadel.
Zelf-controle is dus bijvoorbeeld afhankelijk van hoe sommige spieren blijkbaar teveel opspannen en andere net niet. Hierdoor komen zelfs onbelast veel gewrichten nooit in neutraal. Denk bijvoorbeeld aan een te holle rug: dat is zeker geen goede houding, maar voor de persoon in kwestie voelt dit heel ‘eigen’. Het is volgens het zelf-beeld van de persoon in kwestie!
Dus zelf-controle is een afspiegeling van het zelf-beeld. Wil je betere zelf-controle als ruiter, dan moet je zelf-beeld wijzigen. Er zitten immers geen typische ruitervaardigheden in de basisversie van je zelf-beeld. Erger nog: die automatismen, zoals een holle rug, blijven anders fatale obstakels blijven vormen om ooit een degelijke ruiter te worden.
De troef bij EquiTrain is kennis: natuurlijk over de rijkunst, anatomie, ethologie en zoveel meer, maar er wordt vooral hard ingezet in het zo goed mogelijk begrijpen en optimaliseren van de leerprocessen. Om meer zelf-controle te leren aan ruiter en paard. Het resultaat zal mooi zijn!
Kennis => Kunde => Kunst
Controle als kunstvorm!
THE ART OF CONTROL
'Ideally, equestrian techniques combine art and science. The central point here is that once you got the science sorted out, you can go ahead and concentrate on the art.
uit 'Equitation Science' van Dr Paul McGreevy en Dr Andrew McClean